अमेरिकाकै सबैभन्दा ठूलो दरबार बिल्टमोरको भव्य यात्रामा

यो संसारमा केही ठाउँ यस्ता हुन्छन्, जहाँ पुग्दा हामीलाई लाग्छ – समय रोकिएको छ। आधुनिक जीवनशैलीको भीडभाड, प्रविधिको चपेटा, र आवाजले भरिएको दिनचर्या बिर्सन हामी कहिलेकाहीँ यस्तो ठाउँ खोज्छौँ, जहाँ मनले विश्राम पाओस्। मेरो लागि त्यो स्थान बनेको थियो – बिल्टमोर दरबार, नर्थ क्यारोलिनाको एशभिल नजिकै अवस्थित।

पहिलो नजरमा नै यो दरबारले मलाई मोहित पार्‍यो। विशाल दरबार, कलात्मक प्रस्तुति, ऐतिहासिक परम्परा र प्रकृतिसँगको सहकार्य – यहाँका हरेक इँटा, झ्याल, र बगैँचाले कथा बोकेको छ।

इतिहासको गर्भबाट उठेको सपनाको महल

१८८८ सालतिर, जर्ज वासिङ्टन भ्यान्डरबिल्ट नामक एक धनी व्यापारीले पूर्वी अमेरिका भ्रमण गर्दा एशभिलको प्राकृतिक सौन्दर्यमा मोहित भए। त्यही सौन्दर्यलाई आफ्नो “सानो बिदास्थल” बनाउने लक्ष्य लिएर उनले निर्माण सुरु गरे — जुन केही वर्षमै अमेरिकाको सबैभन्दा ठूलो निजी आवासीय संरचना बन्न पुग्यो।

निर्माणको नेतृत्वमा थिए विश्वप्रसिद्ध वास्तुविद् रिचार्ड मोरिस हन्ट, जसले फ्रान्सेली पुनर्जागरण शैलीको संरचना बनाउने योजना बनाए। बगैँचा र वरिपरिका भूभागहरूको जिम्मा थिए ल्यान्डस्केप डिजाइनका पिता मानिने फ्रेडरिक लो ओल्मस्टेडको काँधमा। करिब ६ वर्षको कठोर श्रमपछि, १८९५ को चिसो डिसेम्बरको रातमा, बिल्टमोर दरबार औपचारिक रूपमा उद्घाटन भयो।

यस दरबारमा २५० भन्दा बढी कोठा छन् — भोजकक्ष, पुस्तकालय, भान्साघर, बौलिङ कोठा, भित्री पौंडी पोखरी, र सुत्ने कोठाहरू सहित। त्यो समयमा प्रयोगमा ल्याइएको बिजुलीको व्यवस्था, तातो पानी, र लिफ्टजस्ता प्रविधिहरू अमेरिका भर कमै मात्र ठाउँमा थिए।

अहिलेको संरचना र आम्दानी

आजको बिल्टमोर दरबार केवल दरबार होइन — यो एउटा साँस्कृतिक, पर्यटकीय र आर्थिक केन्द्र हो। प्रत्येक वर्ष लाखौँ पर्यटकहरू यहाँ पुग्छन्। यहाँको आम्दानीको मुख्य स्रोतहरू यस्ता छन्:

• पर्यटन टिकट
• वाइन बिक्री र चाख्ने कार्यक्रमहरू
• होटल, रेस्टुरेन्ट र पसलहरूबाट हुने आम्दानी
• विवाह, सेमिनार र निजी कार्यक्रमहरूको आयोजना
• कृषि तथा फार्म उत्पादन बिक्री

सन् २०२३ मा मात्र, अनुमानित छ करोड डलरभन्दा बढी आम्दानी भएको अनुमान गरिएको छ। यसको ६० प्रतिशतभन्दा बढी आम्दानी पर्यटकबाट आउने टिकट र अनुभव सेवाबाट आएको हो।

बजेटको हिसाबले हेर्दा, वार्षिक रखरखाव र जनशक्तिको लागि मात्रै करिब २५ देखि ३० करोड रुपैयाँ बराबरको खर्च हुने गर्छ। करिब २,००० भन्दा बढी स्थायी कर्मचारी यहाँ कार्यरत छन्।

जीवन्त विरासत

यो सम्पत्ति आज पनि भ्यान्डरबिल्ट परिवारकै सन्तानद्वारा सञ्चालित छ। परिवारले परम्परालाई जगेर्ना गर्दै आधुनिक व्यवस्थापन प्रणालीमार्फत दरबारलाई आत्मनिर्भर बनाएका छन्। आधुनिक कृषि प्रणाली, वातावरणमैत्री ऊर्जा व्यवस्थापन, र सामुदायिक सहकार्य कार्यक्रमहरूको माध्यमबाट उनीहरूले इतिहासलाई जीवन्त बनाएका छन्।

यात्राको अनुभव

मैले मेरो यात्रा एक साँझ सुरु गरेँ। सहरको भिडबाट छुट्टिएर, हरियालीले भरिएको बाटो हुँदै दरबारको मूल गेटमा पुग्दा, मनमा अनौठो शान्ति छायो। त्यो लोहाका ढोका पार गरेर जब मैले पहिलोपटक दरबारको मुख्य भाग देखें, म केही बेर त टक्क अडिएँ। मानौं, कुनै चलचित्रको सेट थियो त्यो।

भित्र पसेपछि एउटै कोठामा बसेर घण्टौँ बिताउन मन लाग्थ्यो। पुस्तकालयमा झुण्डिएका पुराना किताबहरू, भोजकक्षको विशाल झ्याल, चिल्लो काठका भर्‍याङ — हरेक कुनामा ऐतिहासिक भावनाले भरिएको थियो।

बगैँचामा हिंड्दा, हावाले ल्याउने गुलाबको गन्ध, गुँड बनाइरहेका चराहरू, र टाढाबाट देखिने हरियालीले मलाई शहरको अस्तव्यस्त जीवन पूर्ण रूपमा बिर्साइदियो।

स्वादको यात्राः वाइन र खानपान

मैले त्यहाँको वाइन टेस्टिङ कार्यक्रम पनि अनुभव गरें। पहिलो पटक वाइन चाख्दा मैले स्वादको मात्र होइन, त्यसको कथा पनि महसुस गरें। वाइन बनाउने तरिका, अङ्गुरको खेती, र पुरानो गोदाममा राखिएका हजारौँ वाइनका भाँडाहरू देख्दा यो सम्पत्ति केवल दरबार मात्र होइन — कला, कृषी र परम्पराको केन्द्र भएको बुझियो।

रेस्टुरेन्टमा खानपानको अनुभव पनि अविस्मरणीय रह्यो — स्थानीय उत्पादनबाट बनेका परिकार, स्वादिलो पेय, र उत्कृष्ट सेवा।

केवल गन्तव्य होइन, आत्माको विश्राम

बिल्टमोर दरबारको यो यात्रा केवल पर्यटकीय भ्रमण थिएन। यो आत्मा र समयको अन्तरक्रिया थियो। यस्तो लाग्थ्यो, भ्यान्डरबिल्ट परिवारको शाश्वत सपना आज पनि हावामा घुलिएको छ।

यदि तपाईं अमेरिका जाने योजना बनाउँदै हुनुहुन्छ भने, बिल्टमोर दरबार नहेरी नफर्कनुहोस्। यो दरबार हेर्नु भनेको केवल सुन्दरता हेर्नु होइन, इतिहासलाई छुनु हो।